major Mieczysław Słaby

Był synem JÓZEFA, pracownika kolejowego i AGNIESZKI z d. Rebizant. Jeden z jego braci, Franciszek, był zawodowym podoficerem Wojska Polskiego.
Po ukończeniu szkoły podstawowej Mieczysław uczęszczał do Gimnazjum im. Kazimierza Morawskiego. W latach szkolnych związany był ze SPORTEM i HARCERSTWEM. Od 30 marca 1918, tj. od chwili założenia w Przemyślu Harcerskiego Klubu Sportowego "Czuwaj", aż do śmierci w 1948 był jego aktywnym członkiem. Przez wiele lat grał wraz z bratem Franciszkiem w drużynie piłkarskiej, z którą w 1924 zdobył mistrzostwo ZHP. W latach 1920-1921 wchodził w skład zarządu klubu, a po ukończeniu w 1933 Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Lwowskim został jego społecznym lekarzem.
W 1935 został powołany do wojska, w którym podjął służbę zawodową na stanowisku lekarza, awansując z czasem do stopnia kapitana. Służył w 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu i 5 Pułku Strzelców Konnych w Dębicy. 4 sierpnia 1939 objął obowiązki w WOJSKOWEJ SKŁADNICY TRANZYTOWEJ na WESTERPLATTE. Wyposażenie medyczne, które w niej zastał, było szczątkowe. Założył prowizoryczną izbę szpitalną i zorganizował służbę sanitarną. W czasie obrony WST udzielał skutecznej pomocy rannym nawet po zniszczeniu wskutek bombardowania gabinetu zabiegowego i utracie środków medycznych. Po kapitulacji Westerplatte został wraz z innymi oficerami umieszczony w Hotelu Centralnym w Gdańsku, skąd - zamiast do oflagu - przewieziono go do obozu jenieckiego, przeznaczonego dla podoficerów i szeregowców - Stalagu I A pod Królewcem. W obozie udzielał pomocy medycznej jeńcom oraz cywilom wywiezionym na roboty przymusowe. Po pewnym czasie z powodu choroby wrzodowej żołądka został umieszczony w szpitalu więziennym w Królewcu, gdzie przebywał do końca wojny. W 1945 powrócił do Przemyśla. Jako zawodowy oficer został natychmiast zmobilizowany z przydziałem do Wojsk Ochrony Pogranicza. Rok później tj. w 1946r otrzymał awans na STOPIEŃ MAJORA. Będąc w wojsku przyjmował cywilnych pacjentów w ubezpieczalni społecznej, był także lekarzem w Szkole Handlowej oraz w miarę wolnego czasu pomagał zespołowi lekarskiemu w szpitalu miejskim.
1 listopada 1947 został aresztowany przez UB pod zarzutem naruszenia tajemnicy wojskowej - prawdopodobnie został pomówiony i oskarżony o przynależność do organizacji Wolność i Niezawisłość. Przez niemal miesiąc przetrzymywano go w Przemyślu, a następnie potajemnie wywieziono do Krakowa i osadzono w więzieniu na Montelupich. Poddany brutalnemu śledztwu i pozbawiony - mimo zaawansowanej choroby wrzodowej - opieki medycznej, po kilkutygodniowym pobycie w areszcie zmarł 15 marca 1948. Został pochowany bez wiedzy i udziału rodziny na krakowskim Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty. Po 42 latach od śmieci (tj. w roku 1990), w wyniku postępowania rehabilitacyjnego prowadzonego przez Naczelną Prokuraturę Wojskową, major Mieczysław Słaby został oczyszczony ze stawianych mu zarzutów. POŚMIERTNIE ODZNACZONO GO KRZYŻEM SREBRNYM ORDERU VIRTUTI MILITARI oraz MEDALEM "ZA UDZIAŁ W WOJNIE OBRONNEJ 1939".

Pamięć
- W 1989 - na wniosek środowiska westerplatczyków - imię Mieczysława Słabego nadano Zespołowi
Szkół Medycznych w Gdańsku.(dziś 2017 zespół szkół już nie istnieje)
- 18 maja 1991 na przemyskim "Czuwaju" odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej majorowi Słabemu
oraz nadania stadionowi "Czuwaju" jego imienia. W ceremonii uczestniczyły siostra majora Waleria oraz jego bratanica. - Imię majora Mieczysława Słabego noszą również: 69. Przemyska Drużyna Harcerska oraz ulice w Przemyślu, Gdańsku, Krakowie i Rawiczu.

Film
W wyreżyserowanym przez Stanisława Różewicza filmie fabularnym Westerplatte z 1967 postać kpt. Mieczysława Słabego zagrał Bogusz Bilewski, a w filmie Tajemnica Westerplatte z 2013 - Piotr Adamczyk.